حوزه و دانشگاه، برج بلند دیده بانی و حفاظت از جان و مال و اندیشه و ایمان و فرهنگ مردم

۲۷ آذر ماه روز شهادت دکتر مفتح و روز وحدت حوزه و دانشگاه

بی هیچ تردیدی وحدت حوزه و دانشگاه، امری ضروری است؛ چرا که این دو نهاد در حقیقت دو رکن اساسی نظام مقدس اسلامی هستند که هر دو در انقلاب و اداره جمهوری اسلامی سهم به سزایی داشته و دارند.

این دو نهاد فرهنگی، دو رکن اساسی و تعیین کننده در ساختار جامعه اسلامی به شمار می روند که اهمیت تأثیرگذاری آن دو در روابط اجتماعی، امری بدیهی است. هر چند که پایه های نظام، منحصر در این دو نیست؛ ولی میزان نفوذ این دو نهاد در کالبد اجتماع به مراتب حساس تر از ارگان های دیگر است؛ به گونه ای که تأثیر دیگر بخش ها در کل نظام، مستقیم یا غیرمستقیم برخاسته از کیفیت عملکرد این دو و پیامد ارتباطشان با یکدیگر است.

اگر نیک بنگریم، در می یابیم که حوزه و دانشگاه از آن جا که مستقیم یا غیرمستقیم از بودجه ملی ارتزاق می کنند و ملت، بودجه این دو نهاد را با کمال افتخار و داوطلبانه می پردازند، این دو تشکل قدرتمند بسان دو بال قوی اجتماع باید در خدمت اهداف ملت و دست یابی به رضای الهی باشند؛ در غیر این صورت، اگر خدای ناکرده حوزه، مسئله هدایت نسل ها و عصرها و استقرار عدل علوی را به فراموشی بسپارد، در حقیقت مثل آن است که پشت به قبله رضای الهی نماز گزارده؛ دانشگاه نیز همچنین.

از همین روست که بر این باوریم حوزه و دانشگاه، برج بلند دیده بانی و حفاظت از جان و مال و اندیشه و ایمان و فرهنگ مردم است و دانشجو و طلبه ای که این رسالت سترگ را به فراموشی بسپرد، وظیفه و رسالت بزرگ خویش را وانهاده است.

حوزه و دانشگاه، دو سکوی پرواز جامعه، دو یار دیرین، دو پایگاه مردمی، دو کانون آگاهی، دو نیاز بنیادین و دو رکن استقلال و آزادی ملت هستند. نه علم بدون ایمان می تواند جامعه را اداره کند و نه ایمان فردی بدون قوانین اجتماعی اسلام و مدیریت مکتبی و استفاده از کارشناسان می تواند نیازهای فردی و اجتماعی را برآورده سازد. بنابراین، حوزه و دانشگاه تنها با یاری یکدیگر و با هم فکری و همکاری و تعاون و برادری می توانند رسالت بزرگ خویش را محقق نمایند.

انتهای پیام/

منبع: مقاله شهید مفتح در مورد «وحدت مسجد و دانشگاه»